De Deense jazzgitarist Jacob Bro (1978) maakte al 15 albums als bandleider en dit is inmiddels zijn 5de voor het iconische label ECM. Dit is de eerste keer dat Bro samenwerkt met de Noorse trompettist Arve Henriksen en de Spaanse drummer Jorge Rossy. Henriksen (1968) heeft een dozijn albums uitgebracht onder eigen naam, de meesten op het label Rune Grammofon en zo’n 14 samen met anderen. Ook Jorge “Jordi” Rossy (1964) heeft de nodige albums op zijn naam staan, de lijst muzikanten waarmee hij heeft gewerkt is indrukwekkend, zo nam hij 12 albums op met pianist Brad Mehldau. Op “Uma Elmo”, een verwijzing naar de namen van Bro’s twee kinderen zijn alle nummers van de hand van Bro.

“Reconstructing A Dream” dat het album opent, verscheen al eerder in 2008 op het album The stars are all new songs met wijlen Paul Motian. Deze versie wordt gekenmerkt door de serene rust die het uitstraalt met de ijle trompetklanken en de omfloerste gitaar akkoorden, een typerend ECM geluid dus. “To Stanko” is een eerbetoon aan de Poolse trompettist Thomasz Stanko (1942 – 2018). Bro’s gitaarspel lijkt hier geïnspireerd door het gitaargeluid in de klassieke muziek, Henriksen laat mooie stemmige klanken uit zijn trompet vloeien, een mooie herdenking van een groot trompettist. Zowel “Beautiful Day” als “Slaraffenland” werden al eens eerder opgenomen door Bro. “Morning Song” is een compleet nieuw werk, er staan twee versies op het album.

Ook “Music for black pigeons” is opgedragen aan een groot jazzmuzikant en wel altsaxofonist Lee Konitz (1927 – 2020) met wie Bro heeft gespeeld en opgenomen zoals in Balladeering (2009) met ook Bill Frisell. Wederom een gedragen muziekstuk met bijna fluisterend spel van Henriksen en subtiele klanken van Bro. “Sound flower” wordt vooral gedragen door het specifieke geluid van Henriksen, zacht aangezette klanken die rondcirkelen als mistflarden die zich oplossen in de ijle blauwe lucht. Ook in de “Morning Song” dat het album afsluit blijft het geluidsbeeld hetzelfde, zachte voortkabbelende klanken, op zich klinkt het bijzonder fraai dit etherische geluidsbeeld, maar negen nummers lang is ietwat veel, wat meer afwisseling had dit album zeker goed gedaan.

Jan van Leersum.